Novi mediji neuzaustavljivo prodiru u sve pore svakodnevice modernog čoveka menjajući njegovu percepciju, doživljaj, ali i očekivanja. Posebno kada je reč o umetnosti u svim njenim formama. U ekskluzivnom tekstu naše saradnice iz Toronta, Violete Dimitrijević, čitamo o zanimljivom pomeranju granica na relaciji umetnost-novi mediji.

Digitalizacija slikarskih umetničkih dela, je u mnogome pomogla pri restauraciji i čuvanju od propadanja, te su neka dela zahvaljujući modernoj tehnici produžila svoj vek trajanja. Mural u centru Toronta, zgrada Flatiron, izgrađena 1891. godine po nacrtu arhitekte Dejvida Robertsa, bila je prva ploča zgrade u Njujorku. Godine 1998. kanadski umetnik Derek Besant je na njenom pročelju oslikao mural koji odražava zgradu direktno preko nje. Mural se sastoji od preko 50 panela pričvršćenih za čelični okvir postavljen na zidu i ostavlja utisak da se slika podiže u vetru koji se drži vijcima. Trg sa fontanom je napravio i vizuelni prostor neometanog vidohvata.

Mural, u slučaju da ste propustili, bio je uklonjen neko vreme nakon što je umetnički konzervator Sandra Lougheed - osoba zadužena za održavanje javne umetnosti u Torontu - primetila da je boja odlepljena na nekim od 50 panela koji zajedno čine jedno od najpoznatijih gradskih radova javne umetnosti. Imidž zakrivljene zavese postavljene na zid od opeke. Digitalnim aparatom načinjene su prvo fotografije. Nakon vraćanja panela ostalo je i novo iskustvo restauracije. Lougheed je režirala i dokument trenutne transformacije za sledeći put kada se slika bude morala popraviti.

Tehnološki napredak omogućio je korišćenje proizvoda zasnovanog na vodenim bojama, koji mora biti pomešan od ogrebotina u skladu sa starim bojama. Lougheed je uspela da sačuva zapis numerisane digitalne slike i zamke restauracije za svoje naslednike. Zanimljivo da mural, čije zavese su imale za cilj da evociraju istoriju trga St. Lavrence kao pozorišnog okruga, postaje istorijski poduhvat.

Digitalizacija je sa druge strane doprinela popularizaciji umetnika pri obeležavanju stogodišnjice smrti Gustava Klimta. Ovih dana veliko interesovanje vlada za najveći izlagački centar u svetu „Atelier des Lumières“ u Parizu, (od 13. aprila do 11. novembra 2018. god.) koji na 15000 kvadratnih metara uz pomoć 140 laserskih projektora, podržan najsavremenijim zvukom, projektuje izložbu slikarskih radova Gustava Klimta. Preko 3000 pokretnih slika sa najpoznatijim elementima slika austrijskog slikara učitava 30-minutni svetlosni i zvučni prikaz. Prelaz preko više od 100 godina bečkog slikarstva preko slikanog dela Gustava Klimta (1862-1918) razvija se u šest scena u trajanju od po pet minuta, gde su slike raspoređene likovima koji izlaze iz njihovog okvira.

Pogledajte video na Facebook platformi.

U prvoj sceni, neoklasični Beč otkriva arhitektonske dragulje grada Gustava Klimta, uključujući i muzeje u kojima su stalne postavke. Plafon, stubovi, freske, kao i Klimtovi radovi na ovim prelepim projektima bude želju da ga posetite, a još više muzika Vilhelma Ričarda Vagnera. Druga magična scena je Klimt u zlatu sa centralnom slikom „Poljubac“. Posmatračke oči su ispunjene zlatom, alegorijske figure se spajaju i prepliću da bi se napravio divan balet scena u plesu uz taktove Devete simfonije Beethovena i Etide br. 2 Filipa Glasa. Posetioci imaju mogućnost da svim čulima urone u sliku.

Ovaj digitalni eksperiment je nastavak sedme umetnosti koja je uz pomoć pokretnih slika kroz platna umetnika u nemalo filmova snimila, oživljavajući intimističku priču koja prati nastanak svakog umetničkog dela.